எட்டாத என் கனவுச்சமுதாயம் நோக்கி விரியும் சிறகாய்
கற்பனை எனது வானம்

என் நிழல் தாங்கிய உயிரின் இருக்கைகளாய்
உறவு – எனது நிலம்

நீராகி நதியாகி கரைபுரண்டோடும் அருவியாய்…
என் தினசரித் தாகங்களைத் தீர்க்கும் மாபெறும் ஊற்றெனக்கு நட்பு!

என்றும் அணையாத் தீபமாய்… பிளம்பாய் இதம் தரும் வெட்பமாய்
எனக்குள் நடனம் எரியும் நெருப்பு!

சுவாசமாய் எங்கும் நிகழ்ந்திருக்கும்
கவிதை என் காற்று!

அன்பினைச் சேர்த்து ஐம்பூதங்களை ஆறென்றவள்

JEG…

I august 1992 kom jeg som ei liten pike til Bærum. Jeg hadde reist alene den lange veien fra Ceylon til Norge for å gjenforene med min mor. Jeg kunne ikke norsk eller vestlige kulturen. Da begynte Jeg å beskrive savnet og lengselen etter de som er blitt borte og hvordan det var å bo i hjemlendet før krigen.

Med disse skriftene vil jeg ikke bare sette ord på mine egne tanker og følelser, men vil gi dere et innblikk i hvordan flyktninger, asylsøkere, innvandrere og kvinner generelt tenker og føler. Ikke minst om Tamiler.

Jeg elsker bøker, dans, reiser og te. Her har Jeg tenkt til å skrive om ulike tamilsk forfattere og artister og holde oppdatert på tamilsk litteratur verden.